Το 1982 στη Θεσσαλονίκη, μια ομάδα νέων με εικαστικές ανησυχίες βρήκε διέξοδο στη λειτουργία αυτού του εργαστηρίου.
Το αποτέλεσμα δεν αξιολογήθηκε μόνο από τη δημιουργική δουλειά των σπουδαστών, αλλά και από τις συζητήσεις και αντιπαραθέσεις σε διάφορα πολιτιστικά θέματα. Συχνά, τις άτυπες ενημερωτικές συναντήσεις του εργαστηρίου, διεύρυναν και εμπλούτιζαν με τις γνώσεις τους διάφοροι καλλιτέχνες λιγότερο ή περισσότερο γνωστοί.
Στη συνέχεια, η ίδρυση και λειτουργία της Σχολής Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης (1984-85) προσέφερε τη φυσική κατάληξη στις προσπάθειες όλων αυτών των νέων που σε μεγάλο ποσοστό κάθε χρόνο κατάφερναν να επιτύχουν στις εισαγωγικές εξετάσεις.
Έκτοτε, το “Πράξις“ απέκτησε έναν περισσότερο φροντιστηριακό χαρακτήρα καθώς απώτερος στόχος όλων των σπουδαστών, όπως ήταν φυσικό, αποτέλεσε η επιτυχία στις εξετάσεις των Σχολών Καλών Τεχνών.
Το “Πράξις”, προσωπική δημιουργία του Κώστα Ξανθόπουλου έπαψε να λειτουργεί μετά από μια επιτυχημένη πορεία είκοσι τεσσάρων ετών λόγω της μετακίνησής του στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στο οποίο κλήθηκε να διδάξει ελεύθερο σχέδιο και ζωγραφική.