Κριτικές

…. Η ζωγραφική του Κώστα Ξανθόπουλου αποδεσμευμένη από αναπαραστατική προσέγγιση και απόδοση μιας κατά τα άλλα εικονικής πραγματικότητας, επικεντρώνεται στην εμμονή της σχεδιαστικής επιμέλειας και τον ρόλο του χρώματος. Η αναφορά στην ορατή πραγματικότητα αποτελεί αφετηρία. Θετικά και αρνητικά μέρη που προκύπτουν από τη χρήση κάρβουνου στο σχεδιασμό από τη μια και το φωτεινό χρώμα από την άλλη, γεννούν ωθήσεις και έλξεις και το διάλογο του ΧΑΡΑ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ με το αφηρημένο για να συσσωματωθούν εντέλει σε ένα σύνολο…[Η ανθρώπινη μορφή, όπως συλλαμβάνεται σε τυχαία στιγμιότυπα ή μεταπλάθεται σε θέσεις σκηνοθετημένες από τον ίδιο, αποτελεί το πρωτεύον θεματολογικό υλικό των εικόνων του Κώστα Ξανθόπουλου, με έκδηλη μια αφαιρετικά εξπρεσιονιστική διάθεση ή μια ροπή προς μια ατμόσφαιρα ιδιόμορφου συμβολισμού με τάσεις κριτικής]…

 
ΧΑΡΑ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ
Ιστορικός Τέχνης 2005

…. H φωτεινή ενέργεια των χρωμάτων αποτυπώνεται διάχυτη στον πίνακα δημιουργώντας οργανικές ανθρώπινες φυσιογνωμίες, οι οποίες είναι απελευθερωμένες από κάθε δυαδική σχέση εικόνας και ειδώλου. Η εικόνα, αυτόνομη, καλεί τον θεατή να διεισδύσει στη φωτεινότητα των χρωμάτων, υπογραμμίζοντας του ότι το εικαστικό αποτέλεσμα για τον καλλιτέχνη προκύπτει από την χρωματική του παλέτα. Ο Κώστας Ξανθόπουλος δεν αναπαριστά τον εξωτερικό κόσμο, δεν μεταφέρει τον πραγματικό χώρο σ’ αυτόν τον πίνακα, αλλά συνθέτει, αρνούμενος την «αντικειμενικότητα» της πραγματικότητας. Απελευθερωμένος δηλαδή από αναπαραστατικές αναφορές, κατευθύνεται προς μια διαδικασία όπου τα ενεργειακά υλικά του, ορίζουν το έργο.

ΔΩΡΟΘΕΑ ΚΟΝΤΕΛΕΤΖΙΔΟΥ
Ιστορικός Τέχνης, U.S.H.S.T.I.
Μέλος της A.I C.A. 2001

…. Η ζωγραφική του Ξανθόπουλου στο κλίμα του μορφικού αλλά και του χρωματικού εξπρεσιονισμού, διακρίνεται για τον πλούτο και τη δύναμη του ζωγραφικού του ιδιώματος. Κάτοχος των γνωστών κατακτήσεων του εξπρεσιονισμού ο προικισμένος αυτός δημιουργός δεν επηρεάζεται και δεν περιορίζεται σε καμιά από τις γνωστές κατακτήσεις. Κατορθώνει από τις πρώιμες ακόμη προσπάθειές του να κινηθεί σε ένα καθαρά δικό του δρόμο, που ανταποκρίνεται στις συναντήσεις, τις συγκινήσεις και την ιδιοσυγκρασία του. Και με αφετηρία του την ανθρώπινη μορφή και την έμφαση στις καθαρά ζωγραφικές αξίες, τον προβληματικό χώρο και την ποιότητα της γραμμής του, τη δύναμη υποβολής του χρώματος και τους συνδυασμούς του, εκφράζει τους φόβους και τις ανησυχίες του, για τον κόσμο και τη ζωή. Με μια ζωγραφική που διακρίνεται για την ειλικρίνειά της, την αμεσότητα και τον πλούτο των διατυπώσεων της.

ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΧΡΗΣΤΟΥ
Καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης –Ακαδημαϊκός
Πανεπιστήμιο Αθηνών 1999

….Άπλετα φωτισμένες οι φευγαλέες, σχεδόν φασματικές φόρμες των σωμάτων, σε συχνά ράθυμες, παθητικές στάσεις, εκπέμπουν ένταση και υποβάλουν ατμόσφαιρα σιωπηλής απόγνωσης. Ηλεκτρισμένες από ενέργεια αλλά στερημένες χυμούς ζωής, οι υπάρξεις αυτές τολμούν να ομολογήσουν την ευθραυστότητα τους. Η φόρμα σε μερικές περιπτώσεις υπό την πίεση αυτής της αντινομίας διαλύεται. Η διαφυγή έχει τελεσθεί, επιζητούμενη συνειδητά ή ασυνείδητα. Γεγονός που θα αποκαλύψει η μελλοντική πορεία αυτού του έργου.

 
ΚΑΤΙΑ ΚΙΛΕΣΟΠΟΥΛΟΥ
Ιστορικός της τέχνης 1996

…. Το χαρακτηριστικό στα έργα του Κώστα Ξανθόπουλου είναι ο τρόπος που διαπραγματεύεται τον χρωμοσχεδιασμό της εκάστοτε φιγούρας του στο χώρο. Οι ήσσονες ψυχροί και θερμοί του τόνοι συμβιώνουν αρμονικά και συμπληρωματικά, αποδίδοντας κίνηση και ενέργεια που αναδεικνύεται από τις αντιστίξεις, τις σχέσεις μεγεθών, τις ποσοτικές και ποιοτικές επιφάνειες, τη λειτουργία του φωτός στους πίνακές του, που μεταφέρουν στον θεατή την εντύπωση της περιδιάβασης ημερολογιακών σημειώσεων.

Αν και ο χρόνος τις έχει αποπλύνει από την μνήμη, το υποσυνείδητο τις έχει διατηρήσει και τις ανακαλεί επίμονα, βεβαιώνοντας πως, όταν χάνεται κάτι από τον ορίζοντα, δεν αποκαθηλώνονται τα ίχνη του, έστω κι αν απολεπίζονται οι αρχικές του σημασίες. Παραμένουν κάποιες λεπτομέρειες, ξεχασμένες στη σκιά. Μέσα από την κατάλληλη πυροδότηση, κι ενός σπινθήρα, όλα μπορούν να ζωντανέψουν και μάλιστα «αλλιώς ωραία», καθώς θα έλεγε και ο ποιητής.

ΑΘΗΝΑ ΣΧΟΙΝΑ
Καθηγήτρια Φιλοσοφικής Πανεπιστημίου Αθηνών 1992